Σελίδες

Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

Μοναξιά....








  Το ξυπνητήρι άρχισε να χτυπάει....Η Μαρίνα άπλωσε νωχελικά το χέρι της προσπαθώντας  να το κλείσει.Χουζούρεψε για λίγο,στο μυαλό της ακόμη στριφογύριζαν αριθμοί και ιατρικοί όροι.Όλη νύχτα διάβαζε.Φοιτήτρια της ιατρικής έπρεπε να προσπαθήσει πολύ για το πολυπόθητο πτυχίο.
   Άνοιξε τα μάτια της και με μιας πετάχτηκε από το κρεβάτι.Ντύθηκε γρήγορα γιατί την περίμενε ο καθημερινός της αγώνας...
   Γυμνάσιο πήγαινε όταν μια σπάνια ασθένεια καθήλωσε την μητέρα της στο κρεβάτι.
Φάρμακα,θεραπείες τίποτα όμως δεν ήταν αρκετό για να την κάνει να σταθεί στα πόδια της και να περπατήσει.Τότε ήταν,που η Μαρίνα αποφάσισε πως ήθελε να γίνει γιατρός.Το ήθελε πολύ.
   Κάθε μέρα έπρεπε να φροντίζει τη μητέρα της,τον μικρό της αδερφό,να κάνει τις δουλειές του σπιτιού,να διαβάζει.Με τον μισθό του πατέρα και με μια σύνταξη της μάνας δύσκολα τα έβγαζαν πέρα.Δεν είχαν παράπονο.Το μόνο παράπονο ήταν που δεν υπήρχε θεραπεία για την μάνα...
    Τρεις φορές την εβδομάδα κανόνισε να πηγαίνει σε ένα γηροκομείο να κρατάει συντροφιά σ' έναν ηλικιωμένο.Ήθελε να πληρώνει η ίδια τα προσωπικά της έξοδα.Η μητέρα της είχε αντίρρηση δεν ήθελε να κουράζεται.Πόσες φορές δεν έκλαψε που δεν μπορούσε πια να βοηθάει τα παιδιά της,που την έβλεπε να αγωνίζεται μόνη.
   Δεν είχε καταλάβει πόση ώρα στεκόταν και παρατηρούσε τον ηλικιωμένο άντρα.Η κόρη του της είχε πει πως ήταν δύστροπος,ξεροκέφαλος,απότομος.
-Γεια σας κ.Κώστα είμαι η Μαρίνα...
-Και γω τι θες να κάνω;τη διέκοψε,απότομα.
-Είμαι η κοπέλα που θα σας κρατάει συντροφιά,δεν σας εξήγησε η κόρη σας;
-Η κόρη μου...είπε και κούνησε το κεφάλι του...
   Πέρασαν τρεις δύσκολοι μήνες για τη Μαρίνα.Ο κ.Κώστας δε συνεργαζόταν καθόλου,έκανε τα δικά του.
  Ένα απόγευμα η Μαρίνα είχε καθυστερήσει,λόγω ενός προβλήματος της μητέρας της.Όταν έφτασε είδε τον κ.Κώστα,να την περιμένει με αγωνία.
-Έλα που είσαι,γιατί άργησες της είπε!! Το θαύμα είχε γίνει....Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν ήρεμες,με γέλια και πειράγματα!
    Αυτό που απασχολούσε τη Μαρίνα ωστόσο,ήταν η απουσία της κόρης του.Όλο στο τηλέφωνο μιλούσαν για να μαθαίνει νέα του.Ήταν πολυάσχολη.<<Χρειάζεται κάτι ο πατέρας μου δεσποινίς της έλεγε,ναι εσένα ήθελε να της πει αλλά δεν τόλμησε...>>
   Ούτε που κατάλαβε πως έφτασε στην κλινική η Μαρίνα,το τηλεφώνημα της διευθύντριας την είχε αναστατώσει!Ο κ.Κώστας έπαθε κρίση άσθματος και η κατάστασή του χειροτέρεψε.
-Έλα βρε κοπέλα μου μπας και τον ηρεμήσεις λίγο!!
-Εδώ είμαι κ.Κώστα κάντε υπομονή θα περάσει κι αυτό...σας παρακαλώ...
   Τράβηξε τη μάσκα με το ένα του χέρι και με το άλλο της κράτησε το χέρι και ψέλλισε:
-Μη φύγεις....μείνε...
-Πρέπει να βρω την κόρη σας,να την ειδοποιήσω και στην ανάγκη θα πάω εγώ η ίδια να τη φέρω σέρνοντας!!Σας παρακαλώ...
-Μείνε εδώ σου είπα!!και της έσφιξε κι άλλο το χέρι.Έγειρε το κεφάλι του και έκλεισε τα μάτια.Το πρόσωπό του ηρέμησε.
  Ήρθε η κόρη του που ήταν σαστισμένη.
-Αργήσατε κ. Μαίρη της είπε η Μαρίνα και έφυγε από το δωμάτιο.Έφτασε κλαίγοντας στο σπίτι της και έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας της!!
-Μάνα μου δε θα σε αφήσω ποτέ!!!






Αυτή είναι η ιστορία μου για την φωτογραφία που επέλεξε για μένα η Ανέσπερη-Ζωή στο δρώμενο της Μαρίας που εξελίσσεται με μεγάλη επιτυχία!Κάποια στοιχεία του κειμένου είναι αληθινά...Ήθελα εδώ να πω πως όταν είδα τη φωτογραφία ανατρίχιασα ολόκληρη!Το μόνο που δεν περίμενα!Η μητέρα μου που δεν ζει πια ήταν ανάπηρη για δεκαοχτώ χρόνια.Με έμαθε πολλά κυρίως αξιοπρέπεια υπομονή,δύναμη...Με την ιστορία μου ήθελα να τονίσω αυτά και την απέραντη μοναξιά των ηλικιωμένων ανθρώπων...
Ελπίζω να τα κατάφερα!Zωή σε ευχαριστώ!!
Με τη σειρά μου παραδίδω τη σκυτάλη στη Ρένα με την παρακάτω φωτογραφία που βρήκα στο διαδίκτυο.Ρενάκι μου σου εύχομαι καλή επιτυχία!!


                                                        Καλό μήνα σε όλους!!!!

42 σχόλια:

  1. Περίμενα με αγωνία την ανάρτηση σου Δέσποινα μου , γιατί με συγκίνησε η εικόνα σου και φανταζόμουν τί περίπου θα έγραφες. Έχοντας μητέρα 88 χρονών που θέλει τη φροντίδα μας, ξέρω τι σημαίνει να είσαι μόνος .
    Μπράβο για την συμμετοχή σου.
    Πολύ διδακτική η ιστορία σου.
    Όσο για τη φωτογραφία Που διάλεξες για μένα, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΉ, με έβαλε σε σκέψεις.
    Ευχαριστώ πολύ.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόλις είδα την φωτογραφία Ρένα μου έβγαλε αυτό τη μοναξιά των ανθρώπων και περισσότερο των ηλικιωμένων,και όχι τόσο την αναπηρία ως πρόβλημα που το έχω ζήσει και αυτό από κοντά.
      Είσαι τυχερή που έχεις τη μανούλα σου να την έχει ο Θεός καλά και όλους σας!!
      όσο για τη φωτογραφία από τόσες που είδα ήταν αυτή που μου έκανε κλικ
      Περιμένω με αγωνία την ιστορία σου!!!
      Φιλάκια!!!

      Διαγραφή
  2. Η ιστορία σου Δέσποινα μου είναι γεμάτη μηνύματα και μάλιστα μηνύματα που τα έχεις βιώσει γι' αυτό και έχουν διπλή αξία! Κορίτσι μου με συγκίνησες πολύ και ειδικά με ταρακούνησες με τα συναισθήματα που έγραψες πως ένοιωσες όταν είδες την φωτογραφία που σου διάλεξε η Ζωή. Να είσαι καλά κορίτσι μου! Σ' ευχαριστώ για την υπέροχη συμμετοχή σου την γεμάτη ζεστασιά! Η φωτογραφία για την Ρένα που παίρνει την σκυτάλη από εσένα φανταστική! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες πως τα φέρνει η ριμάδα η ζωή;Εγώ σ'ευχαριστώ για την συμπαράστασή σου!!
      Σε ευχαριστώ και πάλι!!

      Διαγραφή
  3. Δέσποινα μου , με συγκίνησε πολύ η ιστορία σου
    Διαβάζοντας το , ένοιωθα ότι ήταν πολύ αληθινό , ότι εμπνευστηκες από πραγματικά γεγονότα
    Όταν αναφέρες ότι είναι αληθινή ιστορία ανατριχιασα που το ένοιωσα , πριν δω την αναφορά σου
    Ανατριχιασα και με τις συμπτώσεις
    Να διαλέξει αυτή τη συγκεκριμένη φωτογραφία για σένα και να ήταν και η μητέρα σου έτσι
    Ωραία η φωτογραφία που διάλεξες για τη Ρένα
    Καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ δελφινάκι
      Τέτοιες ιστορίες υπάρχουν και θα υπάρχουν.Έχοντας ζήσει με άνθρωπο με κινητικά προβλήματα και όταν αυτός ο άνθρωπος είναι μάνα το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις είναι να έχεις υπομονή και αγάπη!και πάλι σε ευχαριστώ!!

      Διαγραφή
  4. Πόσο συγκινητική η ιστορία σου, Δέσποινα! Τα κατάφερες να τονίσεις και τη μοναξιά που ίσως νιώθουν οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι και την ανάγκη τους για αγάπη. Πιστεύω ότι μεγαλώνοντας ο άνθρωπος, έχει μεγαλύτερη ανάγκη για αγάπη και πρέπει να του τη δίνουμε!
    Υπέροχη η συμμετοχή σου! Σε φιλώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύχομαι να τα κατάφερα Μαρίνα και οι περισσότεροι ηλικιωμένοι νιώθουν μοναξιά και πρέπει να τους αγαπάμε!!
      Σε ευχαριστώ πολύ!!!

      Διαγραφή
  5. Πολύ ανθρώπινη και συγκινητική η ιστορία σου. Μάθημα ζωής. Και γερό ταρακούνημα για όσους δεν έχουν βρεθεί κοντά σε έναν ηλικιωμένο.
    Έχοντας μπαμπά στα 91 και μοιάζοντας στον χαρακτήρα του κ Κώστα σου ξέρω τι σημαίνει να είσαι δίπλα του καθημερινά,έστω και σαν παρέα.
    Αλλά ότι έχεις εσύ βιώσει με τη μητέρα σου τον πόνο και την ανημπόρια αγαπημένου προσώπου με συγκλόνισε.
    Καλογραμμένη η ιστορία σου. Η φώτο της Ζωής παρέπεμπε σε μια ιστορία σχετική αλλά η δική σου ξεπέρασε τα τετριμμένα. Μπράβο σου. Σ'ευχαριστώ γι αυτό που διάβασα
    Παρέδωσες και την σκυτάλη στη Ρένα μας με μια φωτογραφία που υπόσχεται πολλά. Θαυμάσια!!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα μου σε ευχαριστώ πολύ!!με συγκηνούν τα λόγια σου!!
      Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι τις αξίες!Ακόμη κι αν μας έχουν πνίξει τα προβλήματα μη ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που πάλεψαν για μας και οτι είμαστε όλοι άνθρωποι και το σπουδαιότερο να δείχνουμε αγάπη!!!
      Έχεις ευλογία στο σπίτι σου να χαίρεσαι την οικογένειά σου και τον γλυκό σου πατερούλη!!!
      Φιλιά!!

      Διαγραφή
  6. Τι παράξενα παιχνίδια παίζει μερικές φορές η συγκυρία έτσι ;
    Η Ζωή επιλέγει μια φωτογραφία και την παραδίδει ως σκυτάλη στη Δέσποινα.
    Μια φωτογραφία, που όπως προκύπτει από τα λεγόμενά σου Δέσποινά μου, χωράει μέσα της ένα μεγάλο κομμάτι της προσωπικής σου ζωής.
    Αν είναι δυνατόν ε ;
    Και παίρνεις αυτήν την εικόνα και αφήνεσαι. Και μας βάζεις σε έναν κόσμο που όλοι, λίγο πολύ, ξέρουμε ότι κάπου, κάπως, κάποιοι, τον ζουν και τον αντιμετωπίζουν. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.
    Και να τα μαθήματα ζωής, να οι αξίες της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Να η πίστη στην συλλογικότητα και στον άνθρωπο.
    Όλοι μας, από αυτή σου την ιστορία Δέσποινα κερδίσαμε κάτι όμορφο και σημαντικό στην καρδιά και στη σκέψη μας.
    Να είσαι σίγουρη ότι το κατάφερες....! με έναν απλό, ανθρώπινο και ζεστό τρόπο.
    Ένα παράθυρο στη σκέψη μας με ένα καμπανάκι για τους ανήμπορους ανθρώπους και την αξιοπρέπεια που δικαιούνται.
    Μπράβο κορίτσι μου...! σε ευχαριστούμε για αυτό.

    Και η φωτογραφία που παραδίδεις στην Ρένα, ε υπέροχη και φορτωμένη πολλά στα μπαγκάζια της.
    Καλή επιτυχία στη Ρένα μας.
    Καλό βράδυ σε σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!!Η φωτογραφία της Ζωής έλεγε πολλά και γω ήθελα να τονίσω περισσότερο τις αξίες που έχουν χαθεί στις μέρες μας και που υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν γι αυτές!!Η μητέρα μου δε μου μου έμαθε μόνο την αγάπη αλλά πάρα πολλά ένα από αυτά ήταν και η προσφορά...μου έλεγε να δίνεις παιδί μου δεν πειράζει και αν δε σου λένε ευχαριστώ εσύ να προσφέρεις το βλέπει ο Θεός...θέλει πολύ συζήτηση...
      Να σαι καλά Γιάννη να χαίρεσαι την οικογένειά σου!!

      Διαγραφή
  7. Δέσποινά μου, η ιστορία που έγραψες είναι ανθρώπινη, συγκινητική, γεμάτη συναισθήματα. Είναι μια ιστορία που τονίζει πραγματικά τη μοναξιά της τρίτης ηλικίας. Και είναι δυο φορές πιο δυνατή επειδή περιέχει και ορισμένα πραγματικά περιστατικά. Μπράβο, κορίτσι μου, για την όμορφη πένα σου. Καταπληκτική και η φωτογραφία που παραδίδεις στη Ρένα μας. Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Μία μου!!Και χαίρομαι που κατάφερα να περάσω κάποια μηνύματα!!
      Να σαι καλά και να δημιουργείς πάντα!!!

      Διαγραφή
  8. Εγώ σ' ευχαριστώ Δέσποινα!!! Πολύ σ' ευχαριστώ!!!
    Είναι κάποια πράγματα που από μόνα τους ζητούν να βγουν προς τα έξω... Και όταν αυτό συμβαίνει, όλα έρχονται και κουμπώνουν με τόση αρμονία, και κυρίως δίχως καν να το καταλάβουμε...
    Σύμπτωση η φωτογραφία που διάλεξα για ΄σένα? Πες το κι έτσι αν θες, όμως δεν είναι...
    Πέρασες αυτό ακριβώς που θα ήθελα να περάσει αυτή η φωτογραφία. Ίσως εγώ, που δεν είχα τα δικά σου τα βιώματα, να έγραφα κάτι διαφορετικό. Σίγουρα δεν θα εστίαζα στην αναπηρική την πολυθρόνα, αλλά στον άνθρωπο που κάθεται πάνω σ' αυτήν.
    Και πάλι σ' ευχαριστώ!!!
    Να είσαι πάντοτε καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απίστευτη σύμπτωση, σειρά μας να ανατριχιάσουμε!
    Η ιστορία σου είναι μια υπενθύμιση προς όλους.. προτού να είναι πολύ αργά.

    Το μεγαλύτερο μέρος της εργασιακής μου εμπειρίας είναι με ηλικιωμένους κι έχω βιώσει μαζί τους έντονες καταστάσεις, μαθήματα ζωής.

    Καλό μήνα να έχεις με υγεία και δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι η συναναστροφή με ηλικιωμένους ανθρώπους είναι μαθήματα ζωής!!!
      σε ευχαριστώ πολύ!!!

      Διαγραφή
  10. Να ήξερες με την ιστορία σου αυτη Δεσποινα μου πόσες χορδες της σκεψης μου ταρακουνισες..!!
    οταν περναν τα χρονια τοτε συνυδητοποιεις πως μπορεί να βρεθεις και εσύ στην θεση του κυριο Κωστα !
    Πόσο πολύ ειναι αλήθινη η ιστορια σου.. και το ότι εχεις βιωσει κατι απο αυτα που εχεις γραψει.. την κανει ακομα πιο συγκινητική.. ενα μεγαλο μπραβο γιατι βλεπουμε ότι υπαρχουν και οι ανθρωπινες καρδιες που μπορουν να δώσουν..στον συναθρωπο μας..ΑΓΑΠΗ!!!
    Να είσαι καλα Δέσποινα μου και να εχεις ενα ομορφο μηνα.. φιλακιααα!!! :k :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θα ξεκινήσω ανάποδα με τη φωτογραφία που επέλεξες για τη Ρένα. Πάρα πολύ ωραία.
    Στη δική σου ιστορία είχες να διαχειριστείς μια πολύ δύσκολη και στενάχωρη εικόνα και όμως κατάφερες και της έδωσες δροσιά και χάρη.Σ ευχαριστούμε πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Με το πέρασμα των χρόνων έρχεται κανείς αντιμέτωπος με τα προβλήματα της 3ης ηλικίας....Μεγαλώνουμε και μεγαλώνουν όλοι γύρω μας, οι γονείς, οι συγγενείς, οι φίλοι.....καί πέρα από τη φυσική φθορά και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι, δυστυχώς στην εποχή μας έχουν ν΄αντιμετωπίσουν επίσης και την αδυσώπητη μοναξιά, πολλοί δυστυχώς ακόμη και την εγκατάλειψη....ο τρόπος ζωής μας , τους βγάζει στο περιθώριο όταν είναι ανήμποροι και οι κρατικές δομές είναι εντελώς ανεπαρκείς έως και ανύπαρκτες, για να τους προσφέρουν αυτά που χρειάζονται και δικαιούνται.....φροντίδα, αξιοπρέπεια, στοργή...Καλότυχοι αυτοί που έχουν δικούς τους ανθρώπους να τους φροντίσουν και να τους δώσουν την αγάπη που τόσο χρειάζονται, πέρα από κάθε άλλη τους ανάγκη....Η τόσο αληθινή ιστορία σου Δέσποινα, με συγκίνησε ιδιαίτερα γιατί γράφτηκε με ευαισθησία και γνώση μέσα από την προσωπική σου εμπειρία. Σου οφείλω ένα ευχαριστώ. Η φωτό που επέλεξες για τη Ρένα , με άγγιξε ιδιαίτερα και περιμένω ανυπόμονα την ιστορία της !!!Να είσαι καλά κορίτσι μου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγω ευχαριστώ Κλαυδία μου!!αυτό που ήθελα να τονίσω είναι πως όσο και ώρες δουλειάς να έχουμε ας βρίσκουμε λίγο χρόνο γι αυτούς τους ανθρώπους και να μην τους βαζουμε στο περιθώριο ας ξεβολευτούμε λίγο δεν θα πάθουμε τίποτα...
      Να είσαι καλά!!

      Διαγραφή
  13. Από μόνη της η εικόνα σε κάνει να φιάχνεις μέσα σου πιθανές ιστορίες.Κάποτε πήγαινα σε γηροκομεία σαν εθελόντρια και τέτοιες εικόνες και..ιστορίες τις έχω ζήσει από κοντά.Μπράβο για την τόσο τρυφερή σου προσέγγιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Γεωργία μου!!το μόνο που χειάζονται αυτοί οι άνθρωποι ειναι λίγη αγάπη!!
      Φιλιά!!

      Διαγραφή
  14. Σε μια συγκλονιστική φωτογραφία που διάλεξε η Ζωή, έγραψες μια δυνατή ιστορία, ανθρώπινη και ρεαλιστική. Το μήνυμά σου ελήφθη Δέσποινα. Και είναι πολλοί αυτοί που θα ταυτιστούν με τους ήρωές σου. Είτε απ' τη θέση του κυρίου Κώστα, είτε της ευαίσθητης Μαρίνας. Για την κόρη δεν το συζητώ. Προφανώς και δεν θα διαβάζει τέτοιες ιστορίες που θα της τρώνε το χρόνο. Ελπίζω μόνο να μην έχει παιδιά, για να μην βιώσει κι η ίδια αυτή τη συμπεριφορά στα γεράματά της...
    Την καλησπέρα μου και τα συγχαρητήριά μου Δεσποινάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Μαρία μου για τα καλά σου λόγια!!η ζωή κάνει κύκλους και ότι σου χρωστάει θα στο δώσει...
      Τα φιλιά μου!!

      Διαγραφή
  15. Καλησπέρα Δέσποινα
    Με την τόσο καλογραμμένη ιστορία σου άγγιξες ένα πολύ ευαίσθητο θέμα που όλοι κάποια στιγμή ίσως να το αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας. Μακάρι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
    Πολύ ωραία φωτογραφία διάλεξες για την επόμενη στη σειρά της φωτοσυγγραφικής σκυτάλης.
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ελένη μου και εγώ αυτό θέλω!!και αυτό που πιστεύω είναι οτι για όλα υπαρχει λύση όταν υπάρχει θέληση και αγάπη!!
      Φιλιά!!

      Διαγραφή
  16. Δέσποινα μου η μοναξιά είναι μόνιμη για πολλούς ανθρώπους ηλικιωμένους , αρρώστους . Και με το δικό σου γραπτό αφήνεις το στίγμα για όλους εκείνους που πιστεύουν ότι οι ηλικιωμένου μόνο φάρμακα και ένα πιάτο φαγητό χρειάζονται ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό θέλουν να πιστεύουν για να μη χάνουν τη βολή τους!!τι να πω δεν ξέρω!!
      Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  17. Καλησπέρα Δέσποινα ! Η ιστορία σου είναι πολύ συγλινητική , διδακτική . Τξν περιέγραψες ωραία , με χαρακτήρες και ηθικό δίδαγμα . Μπράβο σου !! Καλό απόγευμα ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πολύ ωραία έγραψες Δέσποινα .Συγκινητική ιστορία σου, και εγώ φοβάμαι την μοναξιά !Μπράβο σου, να είσαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Μεταξία μου!!η μοναξιά είναι ο φόβος όλων μας!!
      Φιλιά!!

      Διαγραφή
  19. Δέσποινα μου, πού να ήξερες πόσο προφητική ήταν η εικόνα σου.
    Να είσαι καλά και σ ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Ρένα μου που να ήξερα ή μήπως δεν ήταν τυχαίο;δεν ξέρω....
      Να σαι καλά γλυκιά μου σε φιλώ..

      Διαγραφή
  20. Μια ιστορία για τη μοναξιά και την αγάπη! Συγκινήθηκα, Δεσποινάκι μου. Μόνο η αγάπη μας λυτρώνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς μου την!!!Μόνο η αγάπη Αλεξάνδρα μου....
      Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  21. Η πιο καθυστερημένη της παρέας είναι εδώ!
    Ανταποκρίθηκες άψογα στη φωτό που είχες Δέσποινα. Μπράβο σου!
    Μας έδωσες ένα συγκινητικό κείμενο!
    Φιλάκια πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κι άλλη καθυστερημένη εδώ!

    Δέσποινα έγραψες μια υπέροχη, συγκινητική ιστορία!
    Και η φωτογραφία που διάλεξες για τη Ρένα είναι εκπληκτική!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή