Χίλιες φορές να γεννηθείς,τόσες θα σε σταυρώσουν......

 
Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή απ' την αλήθεια της σιωπής χίλιες φορές να γεννηθείς τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν.....

                                             ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ!!!!
                                                   

Μένουμε σπίτι και δημιουργούμε!!

Αγαπημένη παρεούλα να μαι πάλι!!

Εύχομαι να είστε όλοι καλά.

Δεν ξέρω τι να γράψω και πως να γράψω...Πλησιάζει το Πάσχα, η ομορφότερη γιορτή,όλοι το περιμένουμε πως και πως κάθε χρόνο,να σμίξουν οι οικογένειες,να μυρίσει το σπίτι κουλούρια,τσουρέκια,να βάψουμε τα δάχτυλά μας με τη βαφή από τα κόκκινα αυγά....να στολίσουμε τα σπίτια μας,να συγυρίσουμε τις αυλές...να μυρίσει άνοιξη....

Και ο καθένας να ετοιμαστεί για την δική του προσωπική Ανάσταση...

Τούτο το Πάσχα θα είναι εντελώς διαφορετικό..δεν θα σημάνουν οι καμπάνες...δεν θα ακουστεί λειτουργία... κεκλεισμένων των θυρών...θα την παρακολουθήσουμε από την τηλεόραση λέει λες και είναι γιουροβίζιον η ψηφοφορία λείπει...

Δεν θέλω να πω πολλά γιατί θλίβομαι και νευριάζω...δεν είναι αυτή η εκκλησία που ήξερα που θέλω...

Όμως ας το περάσουμε και αυτό έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα ,και κουλούρια να φτιάξουμε και αυγά να βάψουμε και να τιμήσουμε όλα τα έθιμα σε κάθε τόπο...Και ο καθένας μας ας επανεξετάσει κάποια πράγματα....

Σήμερα σας δείχνω κάποια πραγματάκια που έφτιαξα με ότι υλικά είχα σπίτι και ότι αγόρασα πριν κλείσουν τα μαγαζιά έτσι για να στολίσω κάποιες γωνιές του σπιτιού...

Το κουνελάκι το έβαψα με σπρέυ άσπρο που είναι για καλοριφέρ βγήκε υπέροχο σαν πορσελάνη

δεν το περίμενα

Στο καλαθάκι έβαλα χαρτί και ύστερα έβαλα το χόρτο με τα αυγουλάκια.

Αυτό είναι ένα υλικό που το χρησιμοποιούν οι υδραυλικοί στις βρύσες όταν τις βιδώνουν εύκολο υλικό φθηνό,και το πήρα για να φτιάξω τις φωλιές.

Αυγά από φελιζόλ με ντεκουπάζ και οι βάσεις είναι καρούλια από κορδέλες και ένα γυάλινο καπάκι

Ένα πήλινο αυγό δώρο μιας φίλης που το έβαψα

ένα ξύλινο αυγό που είχα φτιάξει πέρσυ και ένα παλιό μπρίκι εμαγιέ που κάνει χρέη βάζου...

,

Εδώ λοιπόν σας χαιρετώ να έχετε υγεία και δύναμη'

Υπομονή σε όλα και καλό Πάσχα σε όλους!!!

Τα ξαναλέμε!!

Έπεσαν οι μάσκες!!!

Αγαπημένη παρεούλα να μαι πάλι!!

Καλό μήνα και καλή Σαρακοστή να έχουμε με υγεία πάντα!!

Πολλά συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό που με έχουν προβληματίσει πάρα πολύ.Τα βλέπουμε όλοι άλλωστε...Προσφυγικό,κοροναιός...

Θα γίνει και μια σύνοδος λέει μεγάλη Πλούτωνα-Κρόνου και δεν φτάνει μόνο αυτό θα πάει και θα μπαστακωθεί και ο Δίας δίπλα τους και θα φέρει την καταστροφή!!Είναι λέει πολύ φασαριόζος!Δεν κάθεται φρόνημα!Ήταν ανάγκη τώρα;Καλά δεν είχαμε την ησυχία μας;Ούτε οι πλανήτες δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους θα τα βρουν οι άνθρωποι;!!Τι έχουμε πάθει!!

Πέρα από τα καλαμπούρια και την πλάκα τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και εγώ θα πω μόνο αυτό:

Ο Θεός να βάλει το χέρι του!!

Λοιπόν ζούμε τραγικές καταστάσεις και χρειάζεται υπομονή και όχι πανικός.Μαζί με την εξάπλωση του κοροναιού εξαπλώνεται και η υστερία του καθενός που αυτό και αν δημιουργεί προβλήματα.Δεν ξέρω τι να πω..Σε κοιτάζουν λες και τους έχεις σκοτώσει κάποιον.Σε σκανάρουν από την κορφή μέχρι τα νύχια μήπως είναι άρρωστος αυτός;σκέφτονται μακριά!!Γιατί φοράει μάσκα γιατί έβηξε γιατί,γιατί...Δεν ξέρω τι να πω....Το προσφυγικό;άλλη πληγή αυτή...Ο άνθρωπος πλέον δεν έχει καμιά αξία!!

Είχα πάει στο φαρμακείο έμπαινε κόσμος και ζητούσαν μάσκες και αντισυπτικά για τα χέρια μη τυχόν και συμβεί κάτι.Οι κοπέλες έλεγαν δεν υπάρχει τίποτα από αυτά ούτε για δείγμα,οι αποθήκες δεν είχαν τίποτα να τους στείλουν.Όταν θα χουν θα στείλουν και οι τιμή τους θα είναι πέντε φορές πάνω!!Μα πότε έγιναν όλα αυτά λέω εγώ;Το μόνο που μένει τώρα είναι να δούμε να αδειάζουν τα μάρκετ!!

Με λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο βρήκα πως μπορούμε να φτιάξουμε μάσκες μόνοι μας.Πολλά τα σχέδια και οι τρόποι.Εγώ κατέληξα σε αυτές και σας τις δείχνω.Μάσκες λοιπόν από ύφασμα να πλένονται κιόλας

Υφάσματα υπάρχουν στο ράψιμο λοιπόν!!Ρώτησα και τη φίλη μου γιατρό που μου είπε ότι σκέτο ύφασμα δεν σε καλύπτει πρέπει να υπάρχει και κάτι προστατευτικό από μέσα γιατί στην αρχή είχα ράψει μία σκέτη με το ύφασμα.Τι κάνουμε λοιπόν;

Παίρνουμε το ύφασμα 30x22 cm και διπλώνουμε σαν φάκελο όπως βλέπετε στην εικόνα 

Το διπλώνουμε δυο φορές ή και τρείς αν θέλουμε και πιάνουμε τις άκρες.Δεν μπορούσα να γυρίσω την εικόνα γι αυτό γυρίστε τα κεφάλια σας!!

Εδώ πρόσθεσα το λάστιχο και επειδή ήθελα να τις κάνω πιο τσαχπίνικες πρόσθεσα και ύφασμα στις άκρες.

Και ιδού το αποτέλεσμα!

Εδώ είναι το άνοιγμα όπου μπορούμε να βάλουμε μέσα κάτι για προστασία.Ή ένα κομμάτι νάυλον άλλοι μου είπαν φίλτρο απορροφητήρα δεν ξέρω τι.

Αυτές είναι οι μάσκες και πολύ θα χαρώ να μου πείτε τη γνώμη σας για το τι θα μπορούσα άλλο να κάνω.

Αυτά από μένα φίλοι μου,ψυχραιμία λοιπόν και όχι πανικό,όχι φόβο!!!Η χώρα μας έχει περάσει πολλά και τα έχει καταφέρει γιατί δε λυγίσαμε ποτέ.Θα τα καταφέρει και πάλι!!Το μόνο που χρειάζεται πίστη και ομόνοια από όλους μας!

                                                            Καλό Σαββατοκύριακο!!!

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ....

Αγαπημένη μπλοκοπαρεούλα να μαι κι εγω... 

Πέρασε ένας χρονος  και παραπάνω από την τελευταία ανάρτηση,πω!πω!πως πέρασε;Ένας χρόνος δύσκολος...για όλους μας και περισσότερο για μένα που ανέλαβα να φροντίζω την πεθερά μου με αλτσχάιμερ {alzheimer}

Το έκανα με μεγάλη μου χαρά άλλωστε δεν εργάζομαι τώρα,μένει ακριβώς πάνω από μας ισόγειο εμείς στον πρώτο αυτή οπότε σκέφτηκα γιατί να μην το κάνω τη στιγμή που ψάχναμε  κάποια γυναίκα για να την προσέχει.Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα εμπειρία με τέτοια περίπτωση σαν της πεθεράς μου,άλλωστε ποτέ δεν έχεις...

Που να ξερα όμως...

 

Έλεγα πόσο δύσκολα μπορεί να  είναι;Δεν είχα καταλάβει ότι έμπαινα σε έναν άγνωστο κόσμο για μένα αλλά και για την ίδια...Πως να της εξηγήσεις ότι έφαγε και να επιμένει ότι δεν έφαγε,ότι αυτό που τρώει δεν είναι φασόλια αλλά αρακάς,πως να της εξηγήσεις ότι αυτή που βλέπει στον καθρέπτη είναι η ίδια και όχι μια άγνωστη που έχει μπει μέσα στο σπίτι της,ότι το σπίτι που μένει είναι το σπίτι της ακόμη και τώρα θέλει να φύγει να πάει σπίτι της...Να ξυπνάει τις νύχτες και να φωνάζει να με πάτε σπίτι μου...και να σκέφτομαι τι μαρτύριο περνάει αυτή η γυναίκα να θέλει να πάει σπίτι της και να μην μπορεί και πως να την βοηθήσεις....

Να βλέπει τα παιδιά της,τα εγγόνια της,συγγενικά της πρόσωπα και να μην τους αναγνωρίζει....Κάθε μέρα και ένα καινούριο μάθημα,απογοήτευση,λύπη,να λες πως ένας τέτοιος άνθρωπος δραστήριος,έφτασε τώρα να μην μπορεί να φορέσει ούτε ένα παπούτσι...Ένας δρόμος άγνωστος δίχως να ξέρεις που σε οδηγεί γιατί καμιά μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη...
Κάθε μέρα που περνούσε και πιο δύσκολη και έπρεπε να βρίσκω τρόπους να την ηρεμώ.Τρόπους να μπορώ κι εγώ να είμαι δυνατή,υποψιασμένη ένα βήμα πιο μπροστά κάθε φορά...Εξαφάνησα τους καθρέπτες άλλους τους έβαψα έτσι ώστε να μην βλέπει αυτή την "άγνωστη"και την αναστατώνει...Σταμάτησα να της λέω: θυμάσαι;Μα πως να θυμάται δεν μπορεί να θυμηθεί κι αυτό την τάραζε...Την αφήνω να μου λέει ιστορίες από το παρελθόν χωρίς να ρωτάω για πράγματα που μπορεί να την ταράξουν...
Κι όταν έπεφτε το σκοτάδι οι σκιές γίνονταν άγνωστοι που την φόβιζαν....

Έτσι πέρασαν,περνούν οι  μέρες και οι πιο δύσκολες ακόμη δεν ήρθαν...Προσπαθω,προσπαθούμε να είναι ήρεμη να έχει ένα ιδανικό πρόγραμμα καθημερινότητας χωρίς να αποδιοργανώνεται τόσο η ίδια αλλά και όλη η οικογένεια.
Ζω στην επαρχία και οι βόλτες έξω στη φύση είναι σωτήριες...
Μην σας κουράζω άλλο θα μπορούσα να γράφω ώρες....

Έτσι πέρασε ένας χρόνος...όμως δεν σας ξέχασα συχνά πυκνά επισκεπτόμουν τα σπιτάκια σας να βλέπω τι γίνεται και να παίρνω δύναμη.Για να αποφορτίζομαι από την πίεση και το άγχος το έριχνα στις κατασκευές,έφτιαξα πολλά πράγματα άλλα τα φωτογράφισα άλλα όχι το ξέχναγα και εύχομαι τώρα που τα πράγματα είναι σε μια σειρά να σας τα δείξω.

             Εύχομαι να είστε όλοι καλά,να αγαπάτε,να χαμογελάτε και καλή χρονιά να έχουμε!!!                                                                              και θα τα λέμε!
                                                                                    Φιλιά!!