Σελίδες

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ....

Αγαπημένη μπλοκοπαρεούλα να μαι κι εγω... 
Πέρασε ένας χρονος  και παραπάνω από την τελευταία ανάρτηση,πω!πω!πως πέρασε;Ένας χρόνος δύσκολος...για όλους μας και περισσότερο για μένα που ανέλαβα να φροντίζω την πεθερά μου με αλτσχάιμερ {alzheimer}
Το έκανα με μεγάλη μου χαρά άλλωστε δεν εργάζομαι τώρα,μένει ακριβώς πάνω από μας ισόγειο εμείς στον πρώτο αυτή οπότε σκέφτηκα γιατί να μην το κάνω τη στιγμή που ψάχναμε  κάποια γυναίκα για να την προσέχει.Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα εμπειρία με τέτοια περίπτωση σαν της πεθεράς μου,άλλωστε ποτέ δεν έχεις...
Που να ξερα όμως...
 
Έλεγα πόσο δύσκολα μπορεί να  είναι;Δεν είχα καταλάβει ότι έμπαινα σε έναν άγνωστο κόσμο για μένα αλλά και για την ίδια...Πως να της εξηγήσεις ότι έφαγε και να επιμένει ότι δεν έφαγε,ότι αυτό που τρώει δεν είναι φασόλια αλλά αρακάς,πως να της εξηγήσεις ότι αυτή που βλέπει στον καθρέπτη είναι η ίδια και όχι μια άγνωστη που έχει μπει μέσα στο σπίτι της,ότι το σπίτι που μένει είναι το σπίτι της ακόμη και τώρα θέλει να φύγει να πάει σπίτι της...Να ξυπνάει τις νύχτες και να φωνάζει να με πάτε σπίτι μου...και να σκέφτομαι τι μαρτύριο περνάει αυτή η γυναίκα να θέλει να πάει σπίτι της και να μην μπορεί και πως να την βοηθήσεις....



Να βλέπει τα παιδιά της,τα εγγόνια της,συγγενικά της πρόσωπα και να μην τους αναγνωρίζει....Κάθε μέρα και ένα καινούριο μάθημα,απογοήτευση,λύπη,να λες πως ένας τέτοιος άνθρωπος δραστήριος,έφτασε τώρα να μην μπορεί να φορέσει ούτε ένα παπούτσι...Ένας δρόμος άγνωστος δίχως να ξέρεις που σε οδηγεί γιατί καμιά μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενη...
Κάθε μέρα που περνούσε και πιο δύσκολη και έπρεπε να βρίσκω τρόπους να την ηρεμώ.Τρόπους να μπορώ κι εγώ να είμαι δυνατή,υποψιασμένη ένα βήμα πιο μπροστά κάθε φορά...Εξαφάνησα τους καθρέπτες άλλους τους έβαψα έτσι ώστε να μην βλέπει αυτή την "άγνωστη"και την αναστατώνει...Σταμάτησα να της λέω: θυμάσαι;Μα πως να θυμάται δεν μπορεί να θυμηθεί κι αυτό την τάραζε...Την αφήνω να μου λέει ιστορίες από το παρελθόν χωρίς να ρωτάω για πράγματα που μπορεί να την ταράξουν...
Κι όταν έπεφτε το σκοτάδι οι σκιές γίνονταν άγνωστοι που την φόβιζαν....


Έτσι πέρασαν,περνούν οι  μέρες και οι πιο δύσκολες ακόμη δεν ήρθαν...Προσπαθω,προσπαθούμε να είναι ήρεμη να έχει ένα ιδανικό πρόγραμμα καθημερινότητας χωρίς να αποδιοργανώνεται τόσο η ίδια αλλά και όλη η οικογένεια.
Ζω στην επαρχία και οι βόλτες έξω στη φύση είναι σωτήριες...
Μην σας κουράζω άλλο θα μπορούσα να γράφω ώρες....
Έτσι πέρασε ένας χρόνος...όμως δεν σας ξέχασα συχνά πυκνά επισκεπτόμουν τα σπιτάκια σας να βλέπω τι γίνεται και να παίρνω δύναμη.Για να αποφορτίζομαι από την πίεση και το άγχος το έριχνα στις κατασκευές,έφτιαξα πολλά πράγματα άλλα τα φωτογράφισα άλλα όχι το ξέχναγα και εύχομαι τώρα που τα πράγματα είναι σε μια σειρά να σας τα δείξω.

             Εύχομαι να είστε όλοι καλά,να αγαπάτε,να χαμογελάτε και καλή χρονιά να έχουμε!!!                                                                              και θα τα λέμε!
                                                                                    Φιλιά!!

23 σχόλια:

  1. Καλώς την μου! Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Τα πέρασα και εγώ με την πεθερά μου. Είναι φοβερό απίστευτα φοβερό. Το μόνο που εύχομαι είναι κουράγιο! Γιατί το χρειάζεσαι
    Χαίρομαι που σε είδα ανοικτά απόψε
    Εύχομαι να βρίσκεις χρόνο και να εκτονώνεσαι γράφτοντας
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άννα σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!Είναι πράγματι και αυτά που έχω βιώσει δεν λέγονται...Θα βρίσκω χρόνο το υπόσχομαι!!!
      Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  2. καλό κουράγιο σου εύχομαι! τα έχω περάσει με τη γιαγιούλα μου και σε καταλαβαίνω απόλυτα....ελπίζω να έχεις λίγο χρόνο για σένα , ωστε να βρίσκεις καταφύγιο στη δημιουργία...
    καλο ΣΒ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Λίτσα μου!!Αυτή την ώρα που γράφω κοιμάται όπως καταλαβαίνεις περιορισμένος χρόνος όμως όλα θα γίνουν!!!
      Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  3. Καλωσόρισες Δέσποινα μου.
    Πολύ δύσκολες καταστάσεις, σε καταλαβαίνω απόλυτα.
    Καλή δύναμη και κουράγιο σου εύχομαι.
    Εδώ στη Θεσσαλονίκη έχουμε την εταιρεία Alzheimer και πήγαινα για ψυχολογική υποστήριξη όταν φρόντιζα τη μαμά μου.
    Να κάνεις πράγματα που σ ευχαριστούν για να παίρνεις δύναμη.
    Να γράφεις αυτά που αντιμετωπίζεις, ίσως κάποιοι να βοηθηθούν.
    Είναι κρίμα να καταντάει έτσι ο άνθρωπος.
    Πρόσεχε τον εαυτό σου.
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου γλυκιά σε ευχαριστώ πολύ!!!
      Δυστυχώς εδώ στην επαρχία που ζούμε δεν έχουμε καμιά υποστήριξη κρατική ή ιδιωτική μόνη βοήθεια το διαδύκτιο που με έχει βοηθήσει πολύ και η γιατρός που την παρακολουθεί.
      Σε ευχαριστώ και πάλι και θα τα λέμε!!

      Διαγραφή
  4. Dear Despina!
    I am glad to read you again and I can only admire that innate strength and that love that flows out of the sick caregiver. How difficult it is to take care of someone with Alzheimer's, but with tenderness and love everything is achieved, as you are doing.
    Remember that you also have to find space for yourself because it is very stressful.
    All my admiration for you as a person.
    Greetings from Spain

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Isabel!!how excited i am when i sow your comment!Yes it is a difficult situation but with love everything is achieved as you say...Thank you again
      Greetings from Greece!!!!

      Διαγραφή
  5. Χαίρομαι που ξαναγύρισες στο σπιτάκι σου, Δέσποινα, και σου εύχομαι καλή χρονιά και καλή δύναμη με την φροντίδα της πεθεράς σου! Στα τελευταία χρόνια της μαμάς μου,έζησα κι εγώ από κοντά τα συμπτώματα της άνοιας που είναι βέβαια πιό ήπια από της Αλτσχάϊμερ, και καταλαβαίνω πόσο δύσκολη είναι η φροντίδα ενός τέτοιου ατόμου! Χρειάζεται πολλή δύναμη και αγάπη!
    Φιλιά και εύχομαι να σε 'βλέπουμε' πιό συχνά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά να έχουμε Μαριάννα μου και σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!!Δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο δύσκολα έλεγα εντάξει δεν θα θυμάται όμως είναι πιο βαθύ πιο περίπλοκο!
      Φιλιά και θα με βλέπετε!!!

      Διαγραφή
  6. Καλώς όρισες και φρόντισε να γράφεις όσο το δυνατόν περισσότερο για να εκτονώνεσαι .... είναι δύσκολο αυτό που περνάει η πεθερά σου, αλλά είναι ακόμα πιο δύσκολο για σένα... γι αυτό να την φροντίζεις όσο χρειάζεται και όσο χρόνο έχεις κάποιο κενό να ασχολείσαι με ότι σε ευχαριστεί... σου εύχομαι καλή δύναμη !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς σας βρήκα και πάλι!!!Ράνια μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!!Φα φροντίσω να γράφω περισσότερο το υποσχέθηκα στον εαυτό μου!!
      Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  7. Δέσποινα καλώς όρισες και πάλι κοντά μας
    Σου εύχομαι κουράγιο και δύναμη για να ανταπεξέλθεις σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση.
    Να είσαι καλά.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου σε ευχαριστώ πολύ!!!Θα προσπαθήσω να με βλέπετε πιο συχνά γιατί έχω ανάγκη την παρέα σας αλλά και γιατί έχω τόσα πολλά να σας δείξω!!!
      Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  8. Δέσποινα αγαπημένη μας φίλη καλώς όρισες! Με μια ανοιχτή αγκαλιά σε υποδεχόμαστε πάλι εδώ στη συντροφιά που ανήκεις. Στους δικούς σου φίλους που ποτέ δεν έπαψαν να σε σκέφτονται και να σε περιμένουν. Και να απόδειξη εδώ το σημερινό.
    Σε ευχαριστούμε που άνοιξες την αγκαλιά σου και μοιράστηκες μαζί μας μια ιστορία που προσωπικά τη θεωρώ τραγική. Μακάρι άνθρωπος να μην βιώνει τέτοιες καταστάσεις είτε ως παθών είτε έμμεσα ως συμπαραστάτης του. Σε τρώει σε διαλύει στην κυριολεξία. Πως να δεχτείς αυτή τη στροφή στο δικό σου άνθρωπο; Είναι αδύνατον.
    Τι να πω. Μακριά από όλους μας. Εύχομαι Δέσποινα τα πράγματα να γίνουν καλύτερα, ίσως πιο αντιμετωπίσιμα. Το εύχομαι με την καρδιά μου. Και να έρχεσαι συχνότερα κοντά μας. Ένα λιμανάκι να παίρνεις ανάσες.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιαννη μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!!!Η κατάσταση είναι πάρα πού δύσκολη όμως συνεχίζω με δύναμη και κουράγιο!Μακάρι κανένας άνθρωπος να μη βιώσει παρόμοιες καταστάσεις!!Έμπαινα στα σπιτάκια σας έπαιρνα ανάσες και συνέχιζα.Επί την ευκαιρία το κουκλόσπιτό σου υπέροχο!!!
      Καλή σου εβδομάδα!!

      Διαγραφή
  9. Δέσποινα καλημέρα! Διάβασα την ανάρτησή σου απ' την πρώτη στιγμή.Τρεις φορές έγραψα σχόλιο και τις τρεις δεν πάτησα δημοσίευση. Πικρές οι θύμησες δεν ξεπερνιούνται παρόλο που πέρασαν πια είκοσι χρόνια.
    Είκοσι χρόνια δεν πέρασε μια μέρα που να μην την μνημονεύω, ούτε μια Κυριακή που να μην ανάψω κεράκι στη μνήμη της, ούτε στιγμή που να μην ζητήσω συγχώρεση για ότι έκανα ή ότι δεν μπορεσα να κάνω παραπάνω.
    Στα 65 της η μητέρα μου, στα 47 εγώ, στα 10 η κόρη μου. Ένας υψηλός πυρετός (εξ αιτίας εγκεφαλίτιδας) την οδήγησε σε άνοια και σιγά-σιγά εξελίχθηκε με όλα τα συμπτώματα Αλτσχάιμερ. Εφτά χρόνια ζήσαμε μια κόλαση. Και εκείνη και μεις. Ήπια τα συμπτώματα που περιγράφεις (σε σχέση με αυτά που περάσαμε) Μπορεί να δυσκολέψουν (δεν στο εύχομαι) να είσαι προετοιμασμένη και δυνατή. Αντέχουμε, να το ξέρεις, όσα ο Θεός μας δίνει. Δεν θα σου πω τίποτ' άλλο. Μόνο ότι σε νιώθω και θα είσαι στις προσευχές μου.
    Καλή δύναμη!
    Κουράγιο και δύναμη μόνο κι ένα μεγάλο μπράβο απ' την καρδιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννίκα μου πόσο με συγκίνησε το σχόλιό σου!!!Τι μου θύμησες και μένα!!Εικοσιένα χρόνια πέρασαν από τον θάνατο της μητέρας μου,νεότατη ούτε πενήντα και όπως λες δεν έχει περάσει μέρα που να μην την αναζητώ...
      Η πεθερά μου τώρα πονεμένη γυναίκα κι αυτή μα πάνω απ' όλα μια μάνα...Αντιμετωπίζω πολλά κάθε μέρα και τα δύσκολα το ξέρω ότι θάρθουν και είμαι προετοιμασμένη.Η πεθερά μου είχε χάσει ένα παιδί στα 32 του και τώρα δεν τον θυμάται καθόλου...πόσο σκληρό είναι Αννίκα μου για αυτή την ψυχή...δεν ξέρω τι να πω..πηγαίνω στο κοιμητήριο και ανάβω το καντηλάκι του...
      Δεν μας δίνει ο Θεός πάρα πάνω από όσα μπορούμε να αντέξουμε όπως έλεγε και η μάνα μου.Παίρνω δύνα μη από την οικογένειά μου,τους συγγενείς και όλους εσάς!
      Ευχαριστώ πολύ!!!

      Διαγραφή
  10. ψυχη μου.......!!!
    προσφατα χασαμε κ μεις ενα θειο που φροντιζαμε γιατι δεν ειχε παιδια...
    περασαμε πολλα ..αλλααααααα οταν τα ζεις αυταααααα ποσα πραγματα φιλοσοφεις....
    πραγματικα αφηνεις τους μεγαλους αυτους ανθρωπους να σου λεν ιστοριες που τις εχουν πει εκατονταδες φορες
    αλλαααααααααα εσυ πρεπει να δειχνεις ενθουσιασμενος...ασε τον ανθρωπο να μιλησει να αισθανθει οτι καποιος ειναι εδω κ με ακουει.... ποσο αναγκη το εχουν αυτο οι ηλικιωμενοι.. αγκαλιασε την πεθερα χαιδεψε της τα μαλλακια ζητα την ευχη της......αγαπη αγαπη αγαπηηηηηηηηη που ολη αυτη σε σενα θα γυρισει κ ας κουραζεσαι.. τι ειναι ο ανθρωπος χωρις ανθρωπο????τιποτα οσα χρηματα κ να χεις αμα δεν εχεις ανθρωπο στα δυσκολα ποσο λυπηρο ειναι...καλο κουραγιο σας ευχομαι γιατι ολοι δοκιμαζονται μ αυτα.. να θυμασαι οτι δεν εισαι μονη σου κ αλλοι γυρω εχουν παρομοια κ ισως κ χειροτερα..... Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ...εισαστε ευλογημενοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία μου σε ευχαριστώ πολύ!!Ας αναπαυτεί η ψυχούλα του θείου σας και η ευχή του να σας ακολουθεί πάντα!Πόσο δίκιο έχουν τα λόγια σου και μακάρι οι άνθρωποι να καταλαβαιναν και να άφηναν στην άκρη τον εγωισμό τους και τη βολή τους και να συμπεριφέρονταν πραγματικά με ανθρωπιά και αγάπη στον συνανθρωπο τους...τότε όλοι θα είμαστε καλύτερα...Η πεθερά μου με λέει μανούλα πόσο με συγκινεί δε φανταζεσαι και ωρες ωρες νιωθω ότι δεν το αξίζω αλλά σκέφτομαι πόσο αναγκη έχει τη μάνα της τη να νιώθει τι μπορεί να της έρχεται στο μυαλό...
      Να σαι καλά Σοφάκι και πάλι σε ευχαριστώ
      η Παναγιά κοντά σας
      Φιλιά

      Διαγραφή
  11. Δέσποινά μου χαιρόμαστε όλες όπως είδες που σε ξανά είδαμε εδώ.. και βέβαια ο λόγος μακάρι να μην ήταν αυτός που απουσίαζες και να ήταν η πολύ δουλειά ακόμα και η βαρεμάρα για να γράψεις..όλα είναι μέσα.. αλλά.. αυτό το δύσκολο θέμα με τους γονείς που όταν αρρωστήσουν με αυτήν την πάθηση ..θέλει όπως λέει και η Σοφία από πάνω πολύ αγαπηηηηηηη!!! και μαζί με αυτήν και μεγάλη υπομονή από μέρος σου και σε όλους όσους υπάρχουν γύρω της ..εκεινη βρίσκεται στον κόσμο της κορίτσι μου..καλό κουράγιο, δύναμη και υπομονή μαζί της να έχετε..θα έχεις ήσυχη συνείδηση πως έκανες ότι ήταν δυνατόν για ένα αγαπημένο σου άνθρωπο..!!!
    και όταν βρίσκεις καιρό να κάνεις ότι αγαπάς...!!φιλιάαα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλάκι αγαπημένο σε ευχαριστώ πολύ!!!Είναι δύσκολες καταστάσεις και θέλει πολύ υπομονή για να τις αντιμετωπίσεις!Πέρασα δύσκολα και δεν μου εμενε χρόνος ούτε να σκεφτω...και τώρα δύσκολα είναι απλά τώρα την έμαθα την έχω σε πρόγραμμα και μπορώ να κάνω και κάτι άλλο παραλληλα...
      Είμαστε όλοι κοντά της και προετοιμασμένοι για ότι έρθει...
      Να σαι καλά φιλιά πολλά!!!☺

      Διαγραφή
  12. Δέσποινα μου πραγματικά και εγώ χαμένη , τώρα είδα αυτήν την ανάρτηση σου που όπως είπαν και οι φίλοι μας πιο πάνω είναι πραγματικά μια οδύσσεια για όποιον το ζει !! Προσπαθώ και εγώ καλή μου να λησμονήσω τα χρόνια που πέρασαν έτσι η κάπως έτσι με τον άντρα μου που νέος αρρώστησε !! Πέντε χρόνια μετ΄το θάνατο του απορώ πως κατάφερα να σηκώσω αυτό το φορτίο !!! Με παιδιά μικρά , με δουλειά με πολλά !1
    Είναι τεράστιο αυτό που περνάτε αλλά σε αυτήν την ψυχούλα δίνεις την αγάπη και την φροντίδα που κανένας άλλος δεν μπορεί !! Μια μεγάλη αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή