Το ταξίδι ενός φλιτζανιού.....και όχι μόνο....

Χαιρετώ την όμορφη παρέα!!!Ζέστη και σήμερα!!!Έχουμε καλοκαιρία κοντά ένα μήνα 

τώρα δε λέει να κρυώσει λίγο ο καιρός...μη σας πω ότι κάποιοι συνεχίζουν τα μπάνια στη θάλασσα ακόμα...

Θα σας πάω πίσω στο καλοκαίρι λοιπόν και θα σας δείξω το μοναδικό πράγμα που έφτιαξα.

Ένας ξύλινος δίσκος περίμενε....αφού τον έτριψα τον έβαψα και κόλλησα γυαλάκια που 

είχα μαζέψει από τη θάλασσα με ατλακόλ ύστερα τα κενά τα γέμισα με αρμόστοκο πλακιδίων,

και στο τέλος το πέρασα με βερνίκι....Έτοιμος να σερβίρει καφέ ή να στολίσει μια γωνιά του σπιτιού μας!

 Α!είπα καφέ;έτοιμος!Σερβιρισμένος στα φλιτζανάκια της γιαγιάς μου.Αυτά τα μικρά που φοβάσαι να τα πιάσεις μη σου μείνουν στο χέρι...Ακόμη θυμάμαι τη γιαγιά μου να μας ψήνει καφέ ελληνικό όχι από αυτούς τους 'βρωμοκαφέδες' που πίνετε εσείς και σας κάνουν νευρικές!!έτσι έλεγε...να τον σερβίρει,μόλις τον πίναμε αμέσως να πλύνει το φλιτζάνι,να το σκουπίσει και τούμπα στο πιατελάκι!
Νοικοκυράδες οι παλιές γυναίκες!!Κι άμα έσπαγε κανένα...'άι στα κομμάτια να πας κι εσύ!έλεγε...

 Έτσι κι εμένα μου έμειναν τα πιατελάκια και από ένα φλιτζάνι....έτσι για να την θυμάμαι....

 Μαζεύονταν οι γειτόνισσες στη μια γειτονιά με το φλιτζανάκι στο χέρι στην τσέπη το πλεχτό κι άρχιζε το κουτσομπολιό....δυο γουλιές τέλος ο καφές...στην άλλη γειτονιά τώρα...να πιουν άλλον καφέ να μεταφέρουν κι αυτά που έμαθαν....βέβαια...σε μια ώρα όλο το χωριό είχα μάθει τα πάντα!

 Αυτή είναι μια κούπα made in U.S.Α. παρακαλώ...έτσι γράφει από κάτω...σέρβιρε και τσάι ναι.. η νοικοκυρά γελούσαν και τ' αυτιά της...ξέρετε πως είναι στα χωριά...γιατί δεν είχαν προλάβει οι άλλες να το πάρουν το σετ...κι έσκαγαν από τη ζήλια τους...(μαρή που τα βρήκε αυτά;) τι ήταν να το δούνε όλες το θελαν....έτρεχαν να το πάρουν το σετ...έτσι γέμισαν τα σπίτια τέτοιες κούπες αυξήθηκε και ο καφές περισσότερες ώρες το κουτσομπολιό...όμορφες εποχές....

Φυσικά στις μέρες μας τι να μας κάνει ένα φλιτζανάκι καφέ;Τα φλιτζανάκια αντικαταστάθηκαν από τις κουπάρες....Γεμίζουμε το πρωί μια κούπα καφέ και τον πίνουμε μέχρι το μεσημέρι..τα νεύρα κρόσσια..έρχονται και όλα αυτά που συμβαίνουν που να βρεις ηρεμία..

Μα γιατί σας τα δείχνω όλα αυτά; μα για την υπέροχη ιδέα της Πέτρας που την είδα και μου άρεσε πολύ!!Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με φωτογραφίες με φλιτζάνια και καταπληκτικές κατασκευές,εγώ σκέφτηκα να σας δείξω τα φλιτζανάκια εκείνης της εποχής που κουβαλούν ιστορίες πονεμένες,

χαρούμενες....Αυτά τα φλιτζανάκια ήταν μικρά αλλά ένωναν ψυχές....Σήμερα μπορεί να μεγάλωσαν τα φλιτζάνια περισσότερος καφές και ότι καφέ γουστάρεις αλλά περίσσεψε η μοναξιά...μίκρυνε ο χρόνος....

Αυτά φίλες μου για την ώρα πιστεύω να μην ξανά χαθώ...

Πέτρα σ' ευχαριστώ που ταξίδεψα πίσω με την ιδέα σου!!!

Καλό σαββατοκύριακο!!!