Σελίδες

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Χριστούγεννα.....2011..

Σήμερα θα σας μιλήσω για την ιστορία της άδειας κάλτσας........
Πλησιάζουν Χριστούγεννα...Η φύση για μια φορά ακόμη έδειξε το άγριο πρόσωπό της....μικρές άσπρες τούφες στριφογυρίζουν στον αέρα ώρες πολλές και ένα άσπρο πέπλο απλώθηκε παντού....κρύο...Όλοι,όλα ετοιμάζονται να γιορτάσουν την ομορφότερη γιορτή του χρόνου.Τα πάντα γύρω στολισμένα....χριστουγεννιάτικα στολίδια που ξεπερνούν κάθε φαντασία δεσπόζουν σε κάθε σπίτι,σε κάθε γωνιά,σε κάθε δρόμο...με τα φωτάκια να έχουν την τιμητική τους,να κρέμονται σαν σκουλαρίκια από τα κλαδιά των δέντρων,από τα μπαλκόνια και που και που να ξεπροβάλει κι ένας χαμογελαστός γεράκος με την άσπρη γενειάδα του....Οι δρόμοι πλημύρισαν από φωνές παιδιών να χαζεύουν τις στολισμένες βιτρίνες των μαγαζιών με κάθε λογής παιχνίδι και εσύ ανήμπορος να δαμάσεις τη λαχτάρα και το θαυμασμό τους.Κόσμος σκυφτός πάει,έρχεται....όλοι ετοιμάζονται....Πανδαισία χρωμάτων και μουσικής....και μέσα σ'αυτή την παραζάλη,μυρωδιές φτερουγίζουν στον αέρα που σου γαργαλούν τη μύτη και το νου....στους μικρούς να θέλουν να δοκιμάσουν και στους μεγαλύτερους να ξυπνούν μνήμες των παιδικών τους χρόνων....Χριστούγεννα....κρύο....Όλοι τώρα μαζεμένοι...οι τυχεροί...μέσα στα σπίτια τους χαίρονται τη θαλπωρή του σπιτιού και της μάνας....της μάνας που έχει μαζέψει γύρω της όλη την οικογένεια....Σε κάποια γωνιά το δέντρο,επιβλητικό,να καμαρώνει με τα στολίδια του και τα δώρα του και περιμένουν εκείνη τη μοναδική στιγμή που θα τα ανοίξουν και θα σκορπίσουν χαμόγελα στα πρόσωπα όλων....Ειδυλλιακές εικόνες....και στα τζάκια να κρέμονται στη σειρά οι κάλτσες σαν στρατιωτάκια κόκκινα όσα και τα μέλη του σπιτιού γεμάτες δώρα,λιχουδιές και ότι βάλει ο νους....Όμως....υπάρχει κι άλλη μία κάλτσα εκεί δίπλα στις άλλες...σ΄όλα τα σπίτια σ' όλα τα τζάκια τρύπια,παλιά και άδεια.....μοιάζει να έχει μείνει εκεί πολλά χρόνια....Τίνος είναι;και γιατί είναι άδεια;ποιος ξέχασε να τη γεμίσει με δώρα;Είναι η κάλτσα ενός παιδιού που μπαίνει σε κάθε σπίτι αλλά δε το βλέπουμε....σε κάθε δρόμο αλλά το προσπερνάμε....είναι σε κάθε γωνιά αλλά το ξεχνάμε....Είναι η κάλτσα του μικρού Χριστού......Ας τη γεμίσουμε λοιπόν με αγάπη....την αγάπη που μας δίδαξε και μας έδωσε απλόχερα....με χαμόγελα....με ειρήνη....και με ένα βλέμμα στο διπλανό μας....Είναι δώρα που δεν κοστίζουν τα έχουμε όλοι, δε χρειάζεται να τα αγοράσουμε και αξίζουν όσο το χρυσάφι όλου του κόσμου.Να φοράμε το πανωφόρι της φιλανθρωπίας κάθε μέρα κι όχι μια φορά το χρόνο κι αυτό από ανάγκη.....Ο Θεός μας άφησε να παίξουμε στη σκακιέρα τη ζωής κι εμείς του γυρίσαμε την πλάτη και χάσαμε πολλά....πάρα πολλά....Τούτα τα Χριστούγεννα λοιπόν ας κάνουμε την αρχή....
Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι και με αυτό σας καληνυχτίζω και σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!!!

                                                           Φιλιά!!!!

15 σχόλια:

  1. συγκινήθηκα...καλό βράδυ Δέσποινα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. οντως ειναι η καλτσα του μικρου Χριστου..ευλογημενες μερες..αλλα κρυες ψυχες..να σε καλα,με τα λογια σου θα θυμαμαι να μην ξεχασω δεν θα προσπερασω.. αλλα να δωσω..καλο βραδυ γλυκια μου Δεσποινα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Δεσποινάκι! Είσαι τόσο ευαισθητοποιημένη και γλυκιά καθημερινά και σε θαυμάζω! Σ ευχαριστούμε που μας υπενθυμίζεις να μην είμαστε εγωιστές και να μοιραζόμαστε την αγάπη στον πλησίον μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστούμε γι'αυτήν την ανάρτηση..Βλέπεις έρχονται στιγμές που γινόμαστε εγωκεντρικοί και τα θεωρούμε όλα αυτονόητα...Με άγγιξε το κείμενο σου!Μακάρι να σκέφτονταν όλοι όπως εσύ!Καλό βράδυ καλή μου φίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΔΕΣΠΟΙΝΑΚΙ ΜΟΥ, ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ!
    ΜΗΠΩΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ;
    ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ίσως στον καιρό της κρισης τελικά να είναι μια καλή αρχή σιγά σιγά να μάθουμε να χαρίζουμε ανθρωπιά. Πολύ όμορφη ιστορία Δέσποινα!!! Έχουμε γίνει τοσο δύσπιστοι και εγωιστές.
    Ενώ θα έπρεπε να μάθουμε να αγαπάμε, να χαρίζουμε και να προσφέρουμε, τρέχουμε να προλάβουμε να κερδίσουμε, να διεκδικήσουμε και να κρατήσουμε. Τι είναι αυτό δεν ξέρω...
    Σου στέλνω πολλά φιλάκια!!!
    Έλα από το blogακι μου να πάρεις ένα βραβειάκι!!! Καλό βράδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!! ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΤΕΥΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ.
    ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ, ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ, ΣΥΜΠΟΝΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΟΤΙΚΟΥΣ!!!ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΙΝΕΣ ΜΕΡΕΣ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι δίκιο που έχεις Δέσποινα μου!!!!Σε ευχαριστούμε που μας θυμίζεις να είμαστε άνθρωποι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΡΑΒΟ! ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ......Νομίζω ότι τα είπες όλα!!Μπράβο Δέσποινα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολύ όμορφη η ιστορία σου Δεσποινα μου!!Και συγκινητική!!Μπράβο σου!!Είμαστε άνθρωποί και θα πρέπει να το θυμόμαστε!!!Σου χάρισα και γω με τη σειρά μου ένα βραβείο στο blog μου!!Καλη εβδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Βρε Δεσποινάκι μου, πώς να μην σε έχω μέσα στην καρδιά μου!!! Μας περιγράφεις ένα γεγονός δεν γράφεις απλά μια ιστορία!!!! Πρέπει να θυμηθούμε να αγαπάμε αυτό που είμαστε! Άνθρωποι!!!! Φιλιά κοριτσάκι μου και καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεσποινιω μου περνα απο το λημερι μου..να το δεις καλα..καλα...φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δέσποινα μπράβο για όσα γράφεις στην ιστορία και συμφωνώ μαζί σου ας μην ξεχνάμε τον διπλανό μας..ας βοηθήσουμε ειναι τόσο όμορφο το συναίσθημα ειναι πράξη αγάπης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή