Χριστούγεννα.....2011..

Σήμερα θα σας μιλήσω για την ιστορία της άδειας κάλτσας........
Πλησιάζουν Χριστούγεννα...Η φύση για μια φορά ακόμη έδειξε το άγριο πρόσωπό της....μικρές άσπρες τούφες στριφογυρίζουν στον αέρα ώρες πολλές και ένα άσπρο πέπλο απλώθηκε παντού....κρύο...Όλοι,όλα ετοιμάζονται να γιορτάσουν την ομορφότερη γιορτή του χρόνου.Τα πάντα γύρω στολισμένα....χριστουγεννιάτικα στολίδια που ξεπερνούν κάθε φαντασία δεσπόζουν σε κάθε σπίτι,σε κάθε γωνιά,σε κάθε δρόμο...με τα φωτάκια να έχουν την τιμητική τους,να κρέμονται σαν σκουλαρίκια από τα κλαδιά των δέντρων,από τα μπαλκόνια και που και που να ξεπροβάλει κι ένας χαμογελαστός γεράκος με την άσπρη γενειάδα του....Οι δρόμοι πλημύρισαν από φωνές παιδιών να χαζεύουν τις στολισμένες βιτρίνες των μαγαζιών με κάθε λογής παιχνίδι και εσύ ανήμπορος να δαμάσεις τη λαχτάρα και το θαυμασμό τους.Κόσμος σκυφτός πάει,έρχεται....όλοι ετοιμάζονται....Πανδαισία χρωμάτων και μουσικής....και μέσα σ'αυτή την παραζάλη,μυρωδιές φτερουγίζουν στον αέρα που σου γαργαλούν τη μύτη και το νου....στους μικρούς να θέλουν να δοκιμάσουν και στους μεγαλύτερους να ξυπνούν μνήμες των παιδικών τους χρόνων....Χριστούγεννα....κρύο....Όλοι τώρα μαζεμένοι...οι τυχεροί...μέσα στα σπίτια τους χαίρονται τη θαλπωρή του σπιτιού και της μάνας....της μάνας που έχει μαζέψει γύρω της όλη την οικογένεια....Σε κάποια γωνιά το δέντρο,επιβλητικό,να καμαρώνει με τα στολίδια του και τα δώρα του και περιμένουν εκείνη τη μοναδική στιγμή που θα τα ανοίξουν και θα σκορπίσουν χαμόγελα στα πρόσωπα όλων....Ειδυλλιακές εικόνες....και στα τζάκια να κρέμονται στη σειρά οι κάλτσες σαν στρατιωτάκια κόκκινα όσα και τα μέλη του σπιτιού γεμάτες δώρα,λιχουδιές και ότι βάλει ο νους....Όμως....υπάρχει κι άλλη μία κάλτσα εκεί δίπλα στις άλλες...σ΄όλα τα σπίτια σ' όλα τα τζάκια τρύπια,παλιά και άδεια.....μοιάζει να έχει μείνει εκεί πολλά χρόνια....Τίνος είναι;και γιατί είναι άδεια;ποιος ξέχασε να τη γεμίσει με δώρα;Είναι η κάλτσα ενός παιδιού που μπαίνει σε κάθε σπίτι αλλά δε το βλέπουμε....σε κάθε δρόμο αλλά το προσπερνάμε....είναι σε κάθε γωνιά αλλά το ξεχνάμε....Είναι η κάλτσα του μικρού Χριστού......Ας τη γεμίσουμε λοιπόν με αγάπη....την αγάπη που μας δίδαξε και μας έδωσε απλόχερα....με χαμόγελα....με ειρήνη....και με ένα βλέμμα στο διπλανό μας....Είναι δώρα που δεν κοστίζουν τα έχουμε όλοι, δε χρειάζεται να τα αγοράσουμε και αξίζουν όσο το χρυσάφι όλου του κόσμου.Να φοράμε το πανωφόρι της φιλανθρωπίας κάθε μέρα κι όχι μια φορά το χρόνο κι αυτό από ανάγκη.....Ο Θεός μας άφησε να παίξουμε στη σκακιέρα τη ζωής κι εμείς του γυρίσαμε την πλάτη και χάσαμε πολλά....πάρα πολλά....Τούτα τα Χριστούγεννα λοιπόν ας κάνουμε την αρχή....
Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι και με αυτό σας καληνυχτίζω και σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!!!

                                                           Φιλιά!!!!